Het dansmeestersviooltje is een klein, smal viooltje, dat gemakkelijk in een binnenzak past. De Franse benaming ‘pochette’ verwijst trouwens naar een zakviooltje.
De dansmeestersviool was in gebruik van de 16de tot de 19de eeuw en kwam voor in alle lagen van de bevolking. Ze werd onder meer gebruikt door dansmeesters. Tijdens hun danslessen maakten ze er gebruik van, als er geen viool voorhanden was. Oorspronkelijk waren dansmeestersviooltjes langwerpig, in de vorm van een boot. De hals en de klankkast waren namelijk uit één stuk hout vervaardigd zoals bij de rebec. In Italië ontstonden modellen in de vorm van een miniatuurviool, waarbij hals en klankkast uit twee afzonderlijke delen bestonden.
Gaspar Borbon uit Brussel bouwde in 1686 dit hybride dansmeestersviooltje naar Italiaans model. Het verenigt kenmerken van beide types.