Vanaf 3500 v. Chr. werden de neolithische samenlevingen steeds complexer. Statusdifferentiatie, publieke architectuur en ambachtsspecialisatie waren nieuwe ontwikkelingen uit die periode. De Dawenkou-cultuur (3500-2600 v. Chr.) aan de Chinese oostkust onderscheidde zich niet alleen door een geavanceerde jadebewerking, maar ook door hoogwaardig aardewerk. Dankzij het gebruik van de snelle draaischijf kon een uiterst dunwandig product verkregen worden, dat ook wel ‘eierschaal’-aardewerk genoemd werd. Het bakken onder reducerende omstandigheden zorgde voor de zwarte gelijkmatige kleur. Het oppervlak werd vervolgens met veel zorg gepolijst. Typisch is verder de relatief complexe vormgeving met handvatten, tuiten, en voetstukken. Het voetstuk zelf is vaak versierd met uitsnijdingen en ingekraste banden. Deze prestigieuze objecten werden als bijgift terugvonden in de graven van een kleine elite.