Tijdens de Tang-periode werden hemelvorsten samen met monsterachtige dierenfiguren aan de ingang van het graf geplaatst om het te beschermen tegen kwade invloeden van buitenaf.
De monsterachtige grafwachters kwamen voor in paren, waarbij de ene het hoofd had van een dier, en de andere dat van een man (nr. 3). Deze laatste werd ten noorden van Luoyang in de provincie Henan opgegraven. De hemelvorsten vinden hun oorsprong in hindoeïstische en boeddhistische tradities en worden ook wel tianwang (Chinees) of lokapāla (Sanskriet) genaamd. Hier zijn ze als generaals uitgedost, inclusief wapenrusting (nrs. 1 en 2). Op hun hoofd staat een fazant, die in de Chinese iconografie symbool staat voor kracht en moed in de strijd. Met een been rusten ze op een dier, een rots, of een demon.